قانون استفاده از بی‌سیم‌‌های اختصاصی و غیرحرفه‌ای (اماتوری)

قانون استفاده از بی‌سیم‌‌های اختصاصی و غیرحرفه‌ای (اماتوری)

مصوب ۱۳۴۵/۱۱/۲۵

با اصلاحات و الحاقات بعدی

ماده ۱- برای دایر کردن هر ایستگاه ارتباط رادیویی اختصاصی و یا غیرحرفه‌ای باید قبلاً از وزارت پست و تلگراف و تلفن پروانه دریافت شود. ‌

تبصره- ایستگاه ارتباط رادیویی عبارت است از یک یا چند فرستنده و گیرنده و ادوات مربوطه که برای ارتباط رادیوئی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ‌

ماده ۲- کسانی می‌توانند به عملیات رادیوئی غیرحرفه‌ای اشتغال ورزند که از وزارت پست و تلگراف و تلفن گواهی‌نامه مخصوص اخذ نمایند. ‌

تبصره- ارتباط رادیوئی غیرحرفه‌ای نوعی ارتباط رادیوئی است که به منظور خودآموزی علمی و عملی و بررسی‌های فنی بین افراد مجاز برقرار‌ می‌گردد. استفاده‌کننده از ارتباط رادیوئی غیرحرفه‌ای کسی است که به خاطر علاقه و ذوق شخصی به منظورهای فوق بدون هیچگونه نظر انتفاعی و یا‌ سیاسی به برقراری این نوع ارتباط مبادرت می‌نماید.

ماده ۳ (اصلاحی ۰۹ˏ۱۲ˏ۱۳۶۰)– از دارندگان پروانه که بهره‌برداری می‌نمایند ماهانه مبلغی به عنوان حق استفاده دریافت می‌شود که میزان آن به پیشنهاد وزارت پست و تلگراف‌ و تلفن به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید. سازمان‌های دولتی و استفاده‌ کنندگان از بی‌سیم‌های اختصاصی و غیرحرفه‌ای (‌آماتوری) مشمول مقررات‌ این ماده هستند و موارد معافیت از پرداخت حق استفاده مذکور موکول به تصویب هیأت وزیران خواهد بود.

تبصره ۱- نماینده انحصاری کارخانه‌‌های خارجی سازنده دستگاه‌های فرستنده بی‌سیم و یا سازندگان داخلی می‌توانند برای نمایش دادن طرز کار‌ دستگاه‌ها بشرط رعایت مقررات منظور در آیین‌نامه با هر نوع دستگاه یک ارتباط آزمایشی که جنبه بهره‌برداری نداشته باشد برقرار و از پرداخت ماهانه ‌مقرر در این ماده معاف باشند.

تبصره ۲- مقاطعه‌ کاران و مؤسساتی که طرف قرارداد با سازمان‌های دولتی باشند باید پروانه تحصیل کنند و مانند سایر دارندگان پروانه حق استفاده‌ مقرر را پرداخت نمایند. ‌

تبصره ۳- تاریخ شروع بهره‌برداری از ایستگاه پانزده روز پس از صدور اجازه ترخیص از گمرک و یا تحویل از کارخانه سازنده به خریدار (‌با اجازه‌ وزارت پست و تلگراف و تلفن) محسوب خواهد شد به استثناء مواردی که دارندگان پروانه تاریخ دیگری را قبلاً بوزارت پست و تلگراف و تلفن ‌اطلاع داده باشند. ‌

ماده ۴- در مورد ضروری وزارت پست و تلگراف و تلفن مجاز است با تصویب هیئت دولت تمام یا قسمتی از مزایای گواهینامه و یا پروانه‌ ایستگاه را در تمام کشور و یا بعضی مناطق برای مدت معینی لغو نماید و در این مورد مراتب از طریق اعلان عمومی به اطلاع دارندگان گواهی‌ نامه و یا‌ پروانه ایستگاه رسانده خواهد شد.

ماده ۵- در صورت تخلف از مقررات و قوانین مربوط و یا از مشخصات و شرایط و خصوصیات مندرج در پروانه به تشخیص کمیسیون فنی سه ‌نفری که در آیین‌نامه پیش‌بینی خواهد شد وزارت پست و تلگراف و تلفن می‌تواند بر حسب مورد از کار ایستگاه جلوگیری و پروانه مربوط را لغو کند و‌ یا استفاده از گواهینامه را موقوف سازد.

ماده ۶- وارد کردن دستگاه‌های فرستنده بی‌سیم بکشور و خارج کردن آنها از کشور و همچنین ساختن یا واگذاری و هر نوع انتقال مالکیت دستگاه ‌فرستنده بی‌سیم موکول باجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن خواهد بود.

ماده ۷- وزارت پست و تلگراف و تلفن کلیه دستگاه‌های فرستنده بی‌سیم را که فاقد پروانه استفاده هستند و همچنین دستگاه‌هائی را که مدت ‌اعتبار پروانه آنها منقضی و یا پروانه آنها بطور موقت لغو شده است برای جلوگیری از کار آنها تا صدور یا تجدید پروانه ممهور به سرب خواهد نمود. ‌

ماده ۸- در مواردی که مصالح امنیتی کشور ایجاب نماید وزارت پست و تلگراف و تلفن می‌تواند با تصویب‌نامه هیئت دولت دستور توقف کار هر‌ ایستگاه فرستنده بی‌سیم را صادر نماید.

ماده ۹- بمنظور مراقبت در حسن اجرای مقررات این قانون و آیین‌نامه آن مأمورین مجاز وزارت پست و تلگراف و تلفن با اجازه دادستان ‌می‌توانند هر موقع دستگاه‌ها را در محل کار و یا هر محل دیگری با رعایت مقررات مربوط مورد بازرسی قرار دهند.

ماده ۱۰ (اصلاحی ۳۰ˏ۰۳ˏ۱۴۰۳)– اشخاص زیر به حبس تأدیبی از یک تا شش ماه یا به پرداخت غرامت از ۵۰/۰۰۰/۰۰۰ تا ۲۰۰/۰۰۰/۰۰۰ ریال محکوم می‌شوند.

جزای نقدی مندرج در این ماده به موجب مصوبه مورخ ۱۴۰۳/۴/۴ هیات وزیران به ۵۰,۰۰۰,۰۰۰ تا ۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال تعدیل شد.

۱- هر کس بدون پروانه ایستگاه رادیوئی تأسیس نماید.
2- هر کس بدون اجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن دستگاه فرستنده وارد کشور یا از آن خارج نماید یا آن را در داخل کشور بسازد یا دستگاه‌ فرستنده را مورد خرید و فروش قرار دهد.
3- هر کس با ایستگاه غیر مجاز عالماً عامداً ارتباط رادیویی برقرار نماید.
4- هر کس پس از لغو پروانه و گواهی‌ نامه و اخطار رسمی وزارت پست و تلگراف و تلفن به عملیات خود ادامه دهد.
5- هر کس از دستور صادر وزارت پست و تلگراف و تلفن موضوع ماده ۸ این قانون تخلف نماید.

تبصره- در موارد مندرج در این ماده در صورت تکرار جرم دستگاه فرستنده نیز به نفع دولت ضبط خواهد شد.

ماده ۱۱ (اصلاحی ۳۰ˏ۰۳ˏ۱۴۰۳)– اشخاص زیر به پرداخت غرامت از ۱۶/۵۰۰/۰۰۰ تا ۱۶۵/۰۰۰/۰۰۰ محکوم می‌شوند:

۱- هر کس ایستگاه دیگری را بدون موافقت وزارت پست و تلگراف و تلفن مورد استفاده قرار دهد.
2- هر کس در ایستگاه بدون پروانه عالماً و عامداً مخابره رادیویی انجام دهد.
3- هر کس از طول موجهای غیر مجاز یا ثبت نشده در دفاتر وزارت پست و تلگراف و تلفن استفاده نماید.
4- هر کس بدون گواهینامه بعملیات رادیوئی غیرحرفه‌ای اشتغال ورزد یا با علم و اطلاع با افراد بدون گواهینامه ارتباط رادیوئی بگیرد و یا به‌ اشخاص بدون گواهی‌ نامه اجازه کار در ایستگاه بدهد.
5- هر کس از مقررات و قوانین رادیوئی و یا مشخصات و شرایط و خصوصیات مندرج در پروانه ایستگاه تخلف کند.
6- هر کس عمداً دفتر گزارش کار ایستگاه را بر خلاف ترتیب مقرر وزارت پست و تلگراف و تلفن تنظیم کند و یا تمام یا قسمتی از عملیات خود را‌ در دفتر ثبت ننماید.
7- هر کس پیام رادیوئی مربوط به اشخاص دیگر را دریافت نموده آنرا مورد استفاده قرار دهد.
8- هر کس با علامت شناسائی مربوط به دیگران خود و یا با ایستگاه خود را معرفی نماید.
9- هر کس پس از انقضاء مدت اعتبار پروانه یا گواهی‌ نامه بدون کسب اجازه مجدد بکار خود ادامه دهد.

جزای نقدی مندرج در این ماده به موجب مصوبه مورخ ۱۴۰۳/۴/۴ هیات وزیران به ۱۶,۵۰۰,۰۰۰ تا ۱۶۵,۰۰۰,۰۰۰ ریال تعدیل شد.

ماده ۱۲- در صورتی که اعمال مذکور در این قانون مشمول مجازات‌های شدیدتری در سایر قوانین باشد مجازات شدیدتر اجراء خواهد شد. ‌

ماده ۱۳- آیین‌نامه اجرائی مواد این قانون از طرف وزارت پست و تلگراف و تلفن تنظیم و پس از تصویب هیئت وزیران قابل اجرا است.

ماده ۱۴- دولت مأمور اجرای این قانون است.

قانون بالا مشتمل بر چهارده ماده و شش تبصره پس از تصویب مجلس سنا در تاریخ روز چهارشنبه پنجم بهمن ماه ۱۳۴۵ در جلسه روز سه‌‌شنبه بیست ‌و پنجم بهمن ماه یکهزار و سیصد و چهل و پنج شمسی مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار گرفت.

رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی