آیین‌نامه اجرایی جزء (۱) بند (ت) ماده (۵۷) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران

آیین‌نامه اجرایی جزء (۱) بند (ت) ماده (۵۷) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران

(موضوع واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه‌های کشور)

وزارت راه و شهرسازی 

وزارت امور اقتصادی و دارایی 

هیئت وزیران در جلسه ۱۴۰۴/۷/۱۳ به پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی با همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی و به استناد جزء (۱) بند (ت) ماده (۵۷) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳، آیین‌نامه اجرایی جزء مذکور را به شرح زیر تصویب کرد:

آیین‌نامه اجرایی جزء (۱) بند (ت) ماده (۵۷) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران

(موضوع واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه‌های کشور)

ماده ۱- در این آیین‌نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند:

۱- سازمان: سازمان هواپیمایی کشوری.

۲- فرودگاه: منطقه‌ای مشخص بر روی زمین یا آب شامل ساختمان‌ها، تأسیسات و تجهیزات نصب شده که از کل یا بخشی از آن حسب مورد جهت نشست ، برخاست و حرکت زمینی انواع وسایل پرنده و حمل  و  نقل هوایی بار، مسافر و محموله‌های پستی استفاده می‌شود و انواع آن به شرح زیر است:

الف- فرودگاه بین‌المللی: فرودگاهی که دارای الزامات، تجهیزات و تسهیلاتی از جمله گمرک، گذرنامه، بهداشت عمومی و قرنطینه گیاهی و حیوانی برای پروازهای بین‌المللی است.

ب- فرودگاه داخلی: فرودگاهی که صرفاً برای انجام پروازهای داخلی تعیین شده است.

پ- فرودگاه مرز هوایی: فرودگاهی داخلی که حسب مورد برای پروازهای غیربرنامه ای با تأمین الزامات، تجهیزات و تسهیلاتی از جمله گمرک، گذرنامه، بهداشت عمومی و قرنطینه گیاهی و حیوانی، برای پروازهای بین‌المللی استفاده می‌شود.

ت- فرودگاه مشترک: فرودگاهی که هواپیماهای نظامی و غیر نظامی بر اساس مقررات این آیین‌نامه، مجاز به عملیات در آن می‌باشند.

ث- فرودگاه نظامی با بهره‌برداری غیرنظامی: فرودگاه نظامی که بر اساس مصوبه (۴۶۶) شورای عالی امنیت ملی، وسایل پرنده غیر نظامی بر اساس ضوابط و مقررات سازمان مجاز به عملیات در آن می‌باشند.

ج- فرودگاه هوانوردی عمومی (جنرال اویشن): فرودگاهی که صرفاً برای کاربردهای خاص از جمله آموزشی، تفریحی، ورزشی، آزمایش پروازهای وسایل پرنده و خدمات هوایی کشاورزی استفاده می‌شود و مجاز به انجام جابه جایی بار و مسافر نمی‌باشد.

چ- فرودگاه اختصاصی: فرودگاهی که با هدف ارائه خدمات به اشخاص حقیقی و یا حقوقی برای جابه جایی مسافر و بار اختصاصی همان اشخاص استفاده می‌شود.

ح- بالگردگاه (هلی پورت): یک فرودگاه یا یک منطقه مشخص روی سازه که کل یا بخشی از آن برای نشست و برخاست و حرکت روی سطح بالگردها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

خ- پایگاه پروازی (ایرفیلد): منطقه‌ای مشخص بر روی زمین یا آب به غیر از فرودگاه که از کل یا بخشی از آن حسب مورد جهت نشست، برخاست و حرکت زمینی انواع وسایل پرنده استفاده می‌شود و الزاماً دارای پایانه، تأسیسات و یا باند روکش شده نمی‌باشد.

د- پایگاه ورزش‌های هوایی: پایگاه (سایت) پروازی که مورد استفاده ورزش‌های هوایی قرار می‌گیرد.

۳- مالک: اشخاص حقوقی که براساس قوانین و مقررات مربوط، مالکیت یک فرودگاه را به عهده دارند.

۴- گواهینامه بهره‌بردار فرودگاهی: مجوزی که مطابق قوانین و مقررات مربوط توسط سازمان به منظور مدیریت بهره‌برداری فرودگاه‌ها اعطا می‌گردد.

 ۵- بهره‌بردار: شخص حقیقی و حقوقی غیردولتی اعم از داخلی و خارجی که مدیریت بهره‌برداری، عملیات فرودگاهی و نگهداری فرودگاه را مطابق قوانین، ضوابط و دستورالعمل‌های مربوط برعهده دارد و دارای گواهینامه بهره‌بردار فرودگاهی می‌باشد.

۶- قرارداد: قرارداد واگذاری مدیریت بهره‌برداری از فرودگاه با حفظ مالکیت دولت که بین بهره‌بردار و مالک منعقد می‌گردد.

۷- کارگروه واگذاری: کارگروهی متشکل از وزیر راه و شهرسازی یا نماینده تام الاختیار ایشان(رئیس)، رئیس سازمان(دبیر)، وزیر امور اقتصادی و دارایی یا نماینده تام الاختیار ایشان و مالک.

۸- طرح جامع فرودگاهی: سندی که در برگیرنده نیازها و الزامات موجود و پیش بینی نیازهای آتی ساخت و بهره‌برداری از فرودگاه براساس مطالعات اجتماعی، سیاسی، جغرافیایی و اقتصادی مستند می‌باشد.

ماده ۲- فرآیند واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه به شرح زیر است:

۱- ارائه درخواست مالک به کارگروه واگذاری مبنی بر واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه.

۲- اخذ موافقت کارگروه واگذاری.

۳- انجام فراخوان عمومی واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه با رعایت قوانین و مقررات مربوط توسط مالک.

۴- انتخاب متقاضی دارای گواهینامه بهره‌بردار فرودگاهی توسط مالک با اخذ موافقت کارگروه واگذاری براساس قوانین و مقررات مربوط و با اولویت شرکت‌های هواپیمایی.

۵- انعقاد قرارداد واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه.

تبصره ۱- دوره زمانی واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه با توافق مالک و بهره‌بردار در قرارداد واگذاری تعیین می‌شود.

تبصره ۲- فرودگاه‌های موضوع جزء‌های (ت) و (ث) بند (۲) ماده (۱) این آیین‌نامه قابل واگذاری نمی‌باشند.

تبصره ۳- مالک مجاز است طرح واگذاری فرودگاه‌ها را به صورت بسته‌ای مشتمل بر چند فرودگاه ارائه نماید.

ماده ۳- هرگونه تعرفه گذاری جدید در ارتباط با هزینه خدمات ارائه شده به ذی نفعان درخصوص تعرفه‌های هزینه‌های خدمات فرودگاهی و خدمات ناوبری هوایی به پیشنهاد بهره‌بردار و با تأیید مالک می‌باشد که پس از تصویب هیئت وزیران قابل اعمال است.

ماده ۴- کلیه استفاده کنندگان دولتی و غیردولتی خدمات فرودگاه تحت مدیریت بهره‌برداری بخش‌های خصوصی و عمومی در بخش‌های مختلف مکلفند هزینه‌های مربوط را به بهره‌بردار پرداخت نمایند و معافیت‌های موضوع ماده (۶۳) قانون وصول برخی درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب ۱۳۷۳ و آیین‌نامه اجرایی آن از شمول احکام این آیین‌نامه خارج نمی‌باشد.

ماده ۵- بهره‌بردار مکلف به رعایت حقوق قانونی کارکنان شاغل قبل از واگذاری مدیریت بهره‌برداری فرودگاه بوده و کارکنان یادشده با رعایت قوانین و مقررات مربوط تعیین تکلیف می شوند.

ماده ۶- مالک تعهدی نسبت به کارکنانی که بهره‌بردار در طول مدت قرارداد بهره‌برداری به کارگیری می نماید بعد از مدت قرارداد بهره‌برداری ندارد.

ماده ۷- بهره‌بردار با هماهنگی مالک می تواند در طول مدت بهره‌برداری نسبت به بازنگری طرح جامع فرودگاهی اقدام و طرح پیشنهادی خود را به مالک فرودگاه اعلام نماید. هرگونه اقدام توسعه ای مستلزم هزینه سرمایه ای مطابق طرح جامع فرودگاهی بوده و در صورت تمایل بهره‌بردار در قالب قراردادهای جداگانه یا متمم بین بهره‌بردار و مالک قابل انجام است.

تبصره- در صورت عدم تمایل بهره‌بردار، سرمایه‌گذاری‌های لازم و ضروری توسط مالک به طرق مقتضی مستقیم یا غیرمستقیم صورت می‌گیرد و متمم قرار داد مدیریت بهره‌برداری برای امکانات و سرمایه گذاری‌های جدید با بهره‌بردار منعقد می‌گردد.

ماده ۸- بهره‌بردار مکلف است فرودگاه را با رعایت کلیه مقررات ایمنی، امنیتی و تسهیلاتی در صنعت هوانوردی کشور اداره نموده و ارائه خدمات استاندارد، ایمن و با کیفیت به مسافران و خطوط هوایی را بی وقفه انجام دهد.

ماده ۹- اعمال هرگونه محدودیت در ارائه خدمات توسط بهره‌بردار که موجب تعطیلی موقت یا کاهش ظرفیت پذیرش بار و مسافر فرودگاه گردد، مستلزم هماهنگی با مالک می‌باشد.

ماده ۱۰- بهره‌بردار موظف است نسبت به ارائه دسترسی به کلیه آمار عملکردی در طول بهره‌برداری و ارائه گزارش عملکرد منظم با قالب مورد نظر مالک و سازمان اقدام نماید.

ماده ۱۱- تکالیف مدیریت فرودگاه‌ها در محدوده واگذاری به بهره‌بردار منتقل می‌شود و مسئولیت پاسخگویی به عهده بهره‌بردار می‌باشد.

معاون اول رئیس جمهور – محمدرضا عارف

جزء (۱) بند (ت) ماده (۵۷) قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران

ماده۵۷- به‌منظور نظم­بخشی و ایجاد انسجام در مدیریت گذر (ترانزیت) و آماد و پشتیبانی (لجستیک) بین­الملل و با هدف ایجاد پیونددهی متقابل و مستحکم اقتصادی بین کشورها از طریق ایران و حضور فعال و افزایش سهم ­ بری از زنجیره­های ارزش منطقه­ای و فرامنطقه‌ای بر اساس مزیت های نسبی مناطق مختلف کشور و مزیتهای اقتصادی جدید ایران موضوع ماده (۴۸) این قانون، اقدامات زیر در طول اجرای برنامه انجام می‌گیرد:

ت- وزارت راه و شهرسازی با رعایت سیاست‌های کلی اصل چهل و چهارم (۴۴) قانون اساسی مجاز است:

۱- به‌منظور افزایش کارایی و بهبود خدمت‌رسانی و ارتقای بهره‌وری و کاهش هزینه‌های دولت و منطقی‌سازی و چابک­سازی، نسبت به واگذاری مدیریت بهره­برداری فرودگاههای کشور (از جمله فرودگاههای وابسته به دستگاه های اجرائی به‌­استثنای فرودگاههای متعلق به نیروهای مسلح) به بخش خصوصی و عمومی و یا مشارکت‌های داخلی و خارجی در قالب واگذاری مدیریت مذکور با اولویت شرکت های هواپیمایی داخلی با حفظ مالکیت دولت و استمرار ارائه خدمات ناوبری هوایی توسط دولت و رعایت حقوق قانونی کارکنان اقدام کند.

آیین­ نامه اجرائی این جزء توسط وزارت راه و شهرسازی و همکاری وزارت امور اقتصادی و دارایی تهیه می‌شود و به ­تصویب هیأت وزیران می‌­رسد.