آییننامه اجرایی جزء (۱) بند (ث) ماده (۲۲) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت
تصویبنامه شماره 111436/ت64597هـ مورخ 1404/7/13 هیئت وزیران
وزارت امور اقتصادی و دارایی – وزارت جهادکشاورزی
سازمان حفاظت محیط زیست – سازمان برنامه و بودجه کشور
هیئت وزیران در جلسه ۱۴۰۴/۶/۲۷ به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری سازمان برنامه و بودجه کشور و سایر دستگاههای اجرایی مرتبط و به استناد جزء (۱) بند (ث) ماده (۲۲) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳، آییننامه اجرایی جزء یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:
آییننامه اجرایی جزء (۱) بند (ث) ماده (۲۲) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران
(موضوع ارزشگذاری اقتصادی منابع محیط زیستی، تعیین هزینه خسارات محیط زیستی و نحوه تخصیص آن)
ماده ۱- در این آییننامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار میروند:
۱- سازمان: سازمان حفاظت محیط زیست.
۲- ارزشگذاری اقتصادی منابع محیط زیستی: فرایند برآورد ارزش پولی منابع محیط زیستی از طریق تعیین ارزش خدمات و کارکردهای آن منبع یا بوم سازگان.
۳- بوم سازگان (اکوسیستم): مجموعه ای پویا از عناصر زنده از قبیل جوامع گیاهی، جانوری و ریزجانداران و محیط غیر زنده مرتبط با آنها که در تعامل متقابل هستند.
۴- خدمات بوم سازگان: سهم بوم سازگان (اکوسیستم) در منافعی که در اقتصاد و سایر فعالیتهای انسانی مورد استفاده قرار میگیرد.
۵ – خسارتهای محیط زیستی: هرگونه آسیب مستقیم یا غیرمستقیم به منابع محیط زیستی که باعث تهیسازی یا تخریب منابع و یا برهم خوردن تعادل و تغییر در اجزای بوم سازگان شود.
۶ – تعیین هزینه خسارتهای محیط زیستی: مجموعه ای از روشهای محاسبه که در فرایند تعیین ارزش پولی انواع خسارت محیط زیستی بر مبنای ارزشهای اقتصادی منابع محیط زیستی به کار میرود.
۷- طرح محیط زیستی: طرحهای مصوب قانونی برای حفاظت، احیاء و بهرهبرداری پایدار از منابع طبیعی و محیط زیست.
ماده ۲- سازمان مکلف است با بهره گیری از رویکرد خدمات بوم سازگان و استفاده از الگو (مدل)ها و روشهای معتبر کمیسازی و ارزشگذاری مکانی، مورد تأیید چهارچوب سیستم حسابداری محیط زیستی – اقتصادی سازمان ملل متحد – اتحادیه اروپا (SEEA EEA)، از قبیل الگوی(مدل) اینوست، روشهای بازاری، هزینه جایگزین، هزینه اجتناب شده، هزینه سفر و انتقال منفعت، ارزشهای اقتصادی منابع محیط زیستی کشور را برحسب واحد پول ملی به صورت سالانه محاسبه و با تعیین سطوح دسترسی در تارنمای رسمی اطلاع رسانی سازمان درج نماید.
ماده ۳- سازمان مکلف است حسب مورد با همکاری دستگاههای اجرایی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶، هزینه خسارتهای محیط زیستی را براساس تطابق ارزشهای اقتصادی منابع محیط زیستی پیش و پس از وقوع خسارت (کسر ارزشهای اقتصادی منابع محیط زیستی محاسبه شده پس از وقوع خسارت از ارزشهای اقتصادی منابع محیط زیستی موضوع ماده (۲) این آییننامه)، تعیین نماید.
ماده ۴- هزینه خسارتهای محیط زیستی تعیین شده طبق قوانین و مقررات مربوط حسب مورد به حساب سازمان و وزارت جهاد کشاورزی نزد خزانهداری کل کشور واریز میشود.
تبصره ۱- دستگاههای اجرایی موضوع بند (پ) ماده (۱) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳ مکلفند مطابق مقررات مربوط در مبادله موافقتنامهها، اعتبارات لازم برای جبران خسارتها و هزینههای محیط زیستی را پیشبینی و پرداخت نمایند.
تبصره ۲- سازمان برنامه و بودجه کشور مکلف است درآمد موضوع جزء (۱) بند (ث) ماده (۲۲) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۳ را در قالب ردیف درآمد – هزینه حسب مورد براساس پیشنهاد سازمان و وزارت جهاد کشاورزی در قوانین بودجه سنواتی پیشبینی نماید.
ماده ۵ – سازمان مکلف است در سقف منابع اعتباری تخصیص یافته، مفاد این آییننامه را اجرایی نماید.
ماده ۶ – صد در صد درآمدهای حاصل از اجرای این آییننامه به پیشنهاد سازمان و وزارت جهاد کشاورزی و تأیید سازمان برنامه و بودجه کشور در قوانین بودجه سنواتی پیشبینی و برای طرحهای محیط زیستی با اولویت احیاء و بازسازی عرصههای تخریبشده با رعایت ماده (۳۰) قانون برنامه و بودجه کشور مصوب ۱۳۵۱ اختصاص مییابد.
ماده ۷- کلیه قوانین و مقررات مربوط به تعیین هزینه خسارتهای محیط زیستی کماکان به قوت خود باقی است.
معاون اول رئیس جمهور – محمدرضا عارف
جزء (۱) بند (ث) ماده (۲۲) قانون برنامه پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران
ماده۲۲- با هدف رعایت استانداردهای زیستمحیطی اقدامات زیر انجام میشود:
ث– بهمنظور دستیابی به محیط زیست مطلوب برای آحاد جامعه در طول اجرای برنامه:
۱- سازمان حفاظت محیط زیست مکلف است حداکثر تا پایان سال دوم برنامه با همکاری سازمان و سایر دستگاههای اجرائی مرتبط، نسبت به ارزشگذاری اقتصادی منابع زیستمحیطی، تعیین هزینه خسارات زیست محیطی و نحوه تخصیص آن برای طرحهای زیستمحیطی بر اساس آییننامهای که به تصویب هیأت وزیران میرسد، اقدام نماید.



